Abbadyci
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Abbadyci lub Abbadydzi (arab. بنو عباد) – dynastia arabska panująca w południowo-zachodniej części Hiszpanii w latach 1023-1091 ze stolicą w Sewilli.
Dynastię założył syn muzułmańskiej rodziny, wywodzącej się od królów Hiry (Lachmidzi) Abu'l Kasim Muhammad ibn 'Abbad, który to ogłosił się władcą miasta Sewilla. Przodek jego był oficerem przybyłym na tereny Hiszpanii wraz z armią syryjską z Homs. Po jego śmierci jego syn i następca Abu 'Amr 'Abbad ibn Muhammad rozszerzył terytorium państwa po walkach z hiszpańskimi Berberami, występując na czele wojsk Arabów pochodzących z terenów Hiszpanii. Początkowo przybrał tytuł hadżiba. Państwo to za jego czasów panowania sięgało aż po wybrzeża Atlantyku. Za jego panowania, książęta dzielnicowi w miastach (Badajoz, Algeciras, Grenady, i Malagi stworzyli przeciwko niemu ligę, wywołując z władcą wojnę, która trwała wiele lat. Następcą i ostatnim władcą z dynastii Abbadytów był Muhammad ibn 'Abbad, syn poprzednika. W wyniku wojen chrześcijańsko-muzułmańskich, w których Sewillę zajął sułtan Almorawidów - Jusuf ibn Taszfin ostatniego władcę tej dynastii uwięziono i wraz z rodziną wysłano do Maroka.