Aleksander Słomiński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Aleksander Słomiński, pseud. Słoma (ur. 8 grudnia 1885 w Minkowcach, zm. 15 marca 1974 w Węgorzewie) – ludowy rzeźbiarz i malarz zaliczany do nurtu nazywanego prymitywizmem lub sztuką naiwną. Wcześnie osierocony przez ojca pomagał matce w utrzymaniu rodzinnego gospodarstwa oraz opiekował się młodszym rodzeństwem. W wieku 21 lat powołany do carskiej armii, walczył w Azji. W 1910 roku wrócił do rodzinnej wsi. Walczył także w czasie I wojny światowej, w armii carskiej. W czasie wojny ranny w nogę trafił na trzy lata do niewoli. W obozie jenieckim na Węgrzech robił drewniane zabawki na sprzedaż[1]. Z zawodu był kowalem, cieślą, stolarzem. Pracował we własnym gospodarstwie rolnym, a jednocześnie pozostał „wioskowym majstrem” wykonującym różnorodne prace stolarsko-ciesielskie i kowalskie. Po włączeniu jego rodzinnej wsi do Białoruskiej SRR przeniósł się na Ziemie Odzyskane. Od 1948 r. mieszkał w Dąbrówce Nowej. Opiekował się czynnie zabytkami, był opiekunem społecznym kościoła w Dąbrówce Nowej, przyczyniając się do jego odbudowy. Miał syna (Henryka) i trzy córki (Annę, Emilię i Irenę). Zmarł 15 marca 1974 r. w Węgorzewie, jego grób znajduje się w rodzinnych Minkowcach na Podlasiu (gmina Szudziałowo).