Bitwa pod Warszawą (1656)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Warszawą – bitwa stoczona w dniach 28–30 lipca 1656 podczas II wojny północnej.
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
II wojna północna Potop szwedzki | |||
Johan Filip Lemke, Bitwa pod Warszawą 1656 | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Warszawa | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
próba opanowania basenu Morza Bałtyckiego przez Szwedów | ||
Wynik |
zwycięstwo Szwedów, odwrót nierozbitej armii koronnej i litewskiej | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
52°13′56,2800″N 21°00′30,2400″E | |||
|
Pod względem liczby kombatantów, była to największa bitwa w dziejach wojen polsko-szwedzkich rozegrana w czasie tzw. potopu szwedzkiego. Wojska polsko-litewskie posiadające 18 armat, liczące 24 tys. żołnierzy regularnych, w tym 20 tys. jazdy (tylko 950 husarii) i ok. 4 tys. piechoty (ugrupowanej w 2 roty i 4 pułki) oraz 10 tys. pospolitego ruszenia i 2 tys. Tatarów stoczyły trzydniową bitwę z armią szwedzko-brandenburską posiadającą aż 47 armat, liczącą około 19 tys. doświadczonych żołnierzy regularnych (w tym 6500 piechoty i 12 500 kawalerii – gł. rajtarów – oraz dragonów). Piechota szwedzko-brandenburska ugrupowana była w 15 brygad, kawalerię stanowiły 53 skwadrony (w tym 2 skwadrony jazdy fińskiej, 1 jazdy polskiej pod wodzą Sadowskiego, 1 szwedzkiej Leibgwardii konnej, 3 Leibgwardii elektora oraz 46 skwadronów rajtarii), a dragonię tworzyło 7 skwadronów (w tym 2 to litewska dragonia księcia Radziwiłła, a 1 to dragonia fińska). Bitwę wygrali Szwedzi i Brandenburczycy, jednak armia polsko-litewska nie została rozbita i zdołała w porę wycofać się na drugi brzeg Wisły, tracąc jedynie niewielką część swojej artylerii.