Broń termobaryczna
Broń skupiająca w sobie szereg różnego rodzaju bomb / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Broń termobaryczna?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Broń termobaryczna (ang. TBX) – określenie obejmujące szereg różnego rodzaju bomb, które charakteryzuje tworzenie fali wybuchu o niższej amplitudzie nadciśnienia, ale o znacznie dłuższym czasie trwania w porównaniu do punktowego wybuchu materiału wybuchowego, oraz wytworzenie wysokiej temperatury w dość dużym obszarze. Bomby termobaryczne należą do przestrzennych materiałów wybuchowych, które charakteryzują się przebieganiem zjawisk wybuchu w dużym obszarze[1]. Rozprzestrzenienie materiału wybuchowego w powietrzu umożliwia wykorzystanie tlenu z powietrza do spalania paliwa (materiału wybuchowego)[2].
Trwający ponad kilkadziesiąt milisekund wzrost ciśnienia wywołuje podmuch oraz spadek ciśnienia. Wzrost, a jeszcze bardziej następujący po nim spadek ciśnienia, jest ważnym czynnikiem rażenia bomb termobarycznych, dlatego zwane są bombami próżniowymi. Dłużej trwająca fala uderzeniowa przenika do obszarów za przeszkodami, wnika przez otwory okienne i drzwiowe do budynków i rozprzestrzenia się wzdłuż korytarzy, stanowiąc zagrożenie dla ludzi chroniących się w budynkach, bunkrach, jaskiniach i tunelach[3]. Wybuch ładunku termobarycznego nie wybija dziury w ścianie, tak jak to robi punktowy ładunek wybuchowy, ale ją przewraca[3]. Bomby termobaryczne zabijają skokiem ciśnienia. Aby zabić człowieka krótkotrwającym wybuchem (1 ms) konieczny jest skok ciśnienia około 250 kPa, ale jeżeli nadciśnienie jest podtrzymywane przez 20 ms to wystarczy ciśnienie około 70 kPa[3].
Broń termobaryczna obejmuje bomby paliwowo-powietrzne (ang. fuel-air explosives FAE), w których wytwarzana jest chmura palnego ośrodka i następnie detonacja mieszaniny paliwowo-powietrznej oraz metalizowane materiały wybuchowe (ang. metal augmented charge MAC), w których rozszerzająca się „kula ognia” wykorzystuje tlen z powietrza do spalania rozproszonych proszków metali[3].