Coney Island
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Coney Island – półwysep i położona w jego środkowo-zachodniej części dzielnica (neighborhood) wchodząca w skład nowojorskiego okręgu Brooklyn, jak również zwyczajowa nazwa plaży rozciągającej się na wybrzeżach półwyspu, wysuniętego w głąb Oceanu Atlantyckiego. Miejsce to było pierwotnie wyspą barierową, oddzielającą od Atlantyku laguny sąsiadujące z południową częścią Long Island. W efekcie melioracji półwysep został częściowo połączony ze stałym lądem.
Ten artykuł dotyczy półwyspu w USA. Zobacz też: wieś w USA. |
Dzielnica (neighborhood) Nowego Jorku | |||
Coney Island z lotu ptaka | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Stan | |||
Miasto | |||
Dzielnica |
Brooklyn | ||
Data założenia |
XVII wiek | ||
Powierzchnia |
1,7896818 km² | ||
Populacja • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
14,000 os./km² | ||
Strefa numeracyjna |
718, 347, 929 i 917 | ||
Kod pocztowy |
11234 | ||
Położenie na mapie Nowego Jorku Coney Island na mapie administracyjnej Brooklynu. Dzielnica jest położona na południowej krawędzi tego nowojorskiego okręgu | |||
40°34′27,9″N 73°58′42,9″W | |||
|
Od strony zachodniej dzielnica Coney Island sąsiaduje z Sea Gate – osiedlem strzeżonym typu zamkniętego, od wschodu – z dzielnicami Brighton Beach i Manhattan Beach, a od północy – z dzielnicą Gravesend.
Półwysep słynie z szerokiej, piaszczystej, czterokilometrowej plaży oraz parków rozrywki (lunaparków), które były lokowane w tym miejscu już na przełomie XIX i XX wieku.