Dżinsy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dżinsy, jeansy (ang. jeans) – rodzaj spodni, prostych lub ogrodniczek, powstałych w XIX wieku w USA. Uważa się, że zostały wynalezione w 1871 przez Jacoba W. Davisa i opatentowane 20 maja 1873 przez niego wraz z Levim Straussem (późniejszym założycielem firmy Levi Strauss & Co.)[1] z myślą o górnikach i farmerach. Był to amerykański typ spodni roboczych uszytych z tkaniny bawełnianej typu dżins, wykonanej w splocie skośnym wzmocnionych miedzianymi nitami.