Diecezja (starożytność)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Diecezja (łac. dioecēsis, od gr. διοίκησις, „administracja”) – jedna z jednostek podziału administracyjnego późnego Cesarstwa Rzymskiego, począwszy od okresu tetrarchii. Stanowiła pośredni poziom podziału państwa, zawierała kilka prowincji, sama będąc częścią prefektury.
Ten artykuł od 2018-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Zobacz też: Diecezja (Kościół). |