Douglas DC-7
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Douglas DC-7 – amerykański samolot pasażerski i transportowy, produkowany przez firmę Douglas Aircraft Company w latach 1953-1958. Wyprodukowano ponad 330 egzemplarzy tego samolotu, około 40 nadal jest eksploatowanych. To jeden z ostatnich wielosilnikowych pasażerskich samolotów komunikacyjnych wyposażony w silniki gwiazdowe i cechujący się dużym zasięgiem oraz bardzo długim czasem lotu.
Douglas DC-7 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Załoga |
4 | ||
Historia | |||
Data oblotu | |||
Lata produkcji | |||
Liczba egz. |
337 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
4 silniki gwiazdowe Wright-R-3350-18EA-1 | ||
Moc |
każdy | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
38,86 m | ||
Długość |
34,21 m | ||
Wysokość |
9,70 m | ||
Masa | |||
Własna |
33 000 kg | ||
Startowa |
64 850 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
653 km/h | ||
Prędkość przelotowa |
515 km/h | ||
Pułap praktyczny |
6600 m | ||
Zasięg |
7411 km | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
do 105 pasażerów | |||
|
Douglas DC-7 był bezpośrednim rozwinięciem samolotu Douglas DC-6 wyposażonym w mocniejsze silniki tłokowe, z dodatkowymi układami turbin odzyskujących energię gazów spalinowych do napędu śmigieł. Stanowił odpowiedź na konkurencyjny samolot firmy Lockheed – L-1049 Super Constellation.
Samolot powstawał w okresie wchodzenia na linie komunikacyjne samolotów o napędzie odrzutowym (De Havilland Comet, Boeing 707) i z tego powodu jego rola w przewozach lotniczych była mniejsza niż zakładali to konstruktorzy.