Ehud
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ehud (hebr. אֵהוּד, gr. Judes) – postać biblijna (Sędzia) ze Starego Testamentu. Był on drugim z sędziów – jego poprzednikiem był Otniel.
Zobacz też: inne znaczenia. |
Leworęczny Izraelita z plemienia Beniamina. Ehud obmyślił chytry i zuchwały plan zabicia Eglona, króla Moabu, który uciskał część Izraela, włącznie ze wschodnią częścią kraju należącą do plemienia Ehuda. Po zabiciu Eglona Ehud zebrał armię i pokonał Moabitów, uwalniając swój naród.
Pojawia się w Księdze Sędziów 3,15-30