Elżbieta Stuart
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Elżbieta Stuart (ur. 19 sierpnia 1596 w Dunfermline, zm. 13 lutego 1662 w Londynie) – księżniczka angielska i szkocka, elektorowa Palatynatu Reńskiego, królowa Czech.
elektorowa Palatynatu | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Jako żona | |||
Poprzedniczka | |||
Następczyni |
Elżbieta Lotaryńska | ||
królowa Czech | |||
Okres |
od 26 sierpnia 1619 | ||
Jako żona | |||
Koronacja | |||
Poprzedniczka | |||
Następczyni | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Przyczyna śmierci | |||
Data pogrzebu | |||
Miejsce spoczynku | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Mąż | |||
Dzieci |
Fryderyk Henryk, | ||
|
Urodziła się w pałacu Falkland, w Fife, jako najstarsza córka króla Szkocji i późniejszego króla Anglii – Jakuba Stuarta, i królowej Anny Duńskiej. Była starszą siostrą późniejszego króla Karola I. Po wymarciu dynastii Stuartów w 1714 tron Anglii odziedziczyli jej bezpośredni potomkowie – władcy Hanoweru (dynastia hanowerska).
Elżbieta została nazwana na cześć królowej Anglii – Elżbiety I, ponieważ jej ojciec chciał przypochlebić się starej władczyni, po której śmierci miał nadzieję odziedziczyć królestwo. Kiedy Elżbieta miała 6 lat, w 1603, jej sławna imienniczka zmarła i ojciec rzeczywiście został królem Anglii, a to uczyniło z jego małej córki atrakcyjną kandydatkę na żonę.