Eulalia de Borbón
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
María Eulalia de Borbón y Borbón (ur. 12 lutego 1864, zm. 8 marca 1958) – infantka hiszpańska, księżna Galliera, jako żona Antoniego Orleańskiego, autorka kontrowersyjnych książek.
Infantka Eulalia Hiszpańska, Księżna Galliera - obraz Giovanni'ego Boldini, 1898 | |||
księżna Galliera | |||
Jako żona | |||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Mąż | |||
Dzieci |
Alfons, | ||
|
Urodziła się w Pałacu Królewskim w Madrycie jako najmłodsze dziecko królowej Hiszpanii - Izabeli II i jej męża - króla małżonka Franciszka de Asís. Miała dwie starsze siostry: Izabelę, księżniczkę Asturii i Marię de la Paz. Została ochrzczona 14 lutego 1864 jako Maria Eulalia Francisca de Asis Margarita Roberta Isabel Francisca de Paula Cristina Maria de la Piedad de Borbón y Borbón. Jej rodzicami chrzestnymi byli: książę Robert I Parmeński i jego siostra - księżniczka Małgorzata Parmeńska. W 1868 rodzina Eulalii została zmuszona do udania się na wygnanie i zamieszkała w Paryżu - tam Eulalia odebrała wykształcenie. Pierwszą komunię przyjęła w Rzymie z rąk papieża Piusa IX.
W 1874 brat Eulalii – król Alfons XII został przywrócony na tron zamiast ich matki – królowej Izabeli II. 3 lata później Eulalia powróciła do ojczyzny. Najpierw zamieszkała z matką w Eskurialu, potem przeniosła się do Alkazaru w Sewilli i wreszcie do Madrytu.