Floyd Collins
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Floyd William Collins (ur. 20 lipca 1887, zm. 13 lutego 1925) – amerykański grotołaz. Pracował głównie w regionie Kentucky, gdzie znajdują się najdłuższe systemy jaskiń na świecie.
Nagrobek Floyda Collinsa | |||
Data i miejsce urodzenia |
20 lipca 1887 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
13 lutego 1925 | ||
Przyczyna śmierci |
hipotermia | ||
Zawód, zajęcie |
grotołaz | ||
Narodowość |
Amerykanin | ||
Rodzice |
Leonidas i Martha Jane | ||
Krewni i powinowaci |
Homer (brat) | ||
|
W czasie Wojen Jaskiniowych poszukiwał nowych jaskiń, by wykorzystać je do przyciągania turystów i zarabiania pieniędzy. W 1917 r. Collins odkrył i skomercjalizował Kryształową Jaskinię w Flint Ridge. Ale jaskinia była odległa od autostrady, przez co bywało tam mało gości. Collins chciał znaleźć inną jaskinię, którą mógłby otworzyć bliżej głównych dróg. Odnalazł mocno zagruzowaną pieczarę, którą nazwał „Jaskinią Piaskową”.
Podczas prac nad powiększeniem małego przejścia, Collins został uwięziony w wąskim chodniku o wysokości ok. 25 cm, ponad 17 metrów pod ziemią. Akcja ratunkowa mająca na celu uratowanie Collinsa stała się sensacją w krajowej gazecie. Po czterech dniach doszło do zawalenia się skał w jaskini. Ratownicy stracili kontakt z Floydem. Collins zmarł po 15 dniach z pragnienia i głodu spotęgowanego przez hipotermię, zaledwie trzy dni przed tym, jak szyb ratowniczy osiągnął właściwą pozycję.
Ciało Collinsa zostało odzyskane dwa miesiące później[1].
Chociaż Collins za życia był mało znany, to jego śmierć przyniosła mu ogromną sławę.