Franciszek Ksawery Zboiński
kasztelan płocki i raciąski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Franciszek Ksawery Zboiński herbu Ogończyk (ur. 12 sierpnia 1751[1], zm. 16 stycznia 1818 w Kikole[2]) – senator-wojewoda Królestwa Kongresowego w 1816, senator-kasztelan Księstwa Warszawskiego w 1812, prezes Izby Głównej Obrachunkowej w 1811[3], szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1776, kasztelan płocki w 1790, kasztelan raciąski w latach 1777-1790, podkomorzy płocki.
Szybkie fakty Rodzina, Data i miejsce urodzenia ...
portret pędzla nieznanego malarza polskiego po 1791 roku | |
Ogończyk | |
Hrabia | |
Rodzina |
Zboińscy herbu Ogończyk |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Salomea Fundament-Karśnicka |
Żona |
1. Ksawera Podoska, |
Dzieci |
Ignacy, Karol, Eleonora, Łucja, Antonina, Honorata |
Odznaczenia | |
Zamknij
Od 1798 hrabia pruski[4]. W 1791 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1778 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[5].