Georgette Heyer
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Georgette Heyer (ur. 16 sierpnia 1902, zm. 4 lipca 1974) – angielska pisarka romansów historycznych i powieści kryminalnych.
Ten artykuł od 2014-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
Ważne dzieła | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Jej karierę rozpoczęła w 1921 powieść Czarna ćma (The Black Moth), w której umieściła historię swojego młodszego brata.
W 1925 Heyer poślubiła Georga Ronalda Rougiera, inżyniera górnictwa. Przed powrotem do Anglii w 1929 roku para spędziła kilka lat w Tanganice i Macedonii. Pisarka stała się popularna, pomimo premiery podczas strajku generalnego, po opublikowaniu w 1926 powieści Te stare odcienie (These Old Shades). Heyer stwierdziła, że dla dobrej sprzedaży nie była potrzebna reklama. Do końca życia nie chciała udzielać wywiadów, opowiadając znajomym: „Moje życie prywatne nie dotyczy nikogo prócz mnie i mojej rodziny”.
Heyer głównie tworzyła romanse historyczne i ich podgatunek regency romans. Jej romanse regency były inspirowane przez Jane Austen, ale w przeciwieństwie do Austen, która pisała na temat i o czasach, w których żyła, Heyer była zmuszona dodawać dużą ilość informacji na temat okresu, w którym rozgrywała się akcja, tak aby jej czytelnicy wszystko zrozumieli. W celu zapewnienia dokładności, Heyer gromadziła prace źródłowe na temat wszystkich aspektów życia w okresie regencji. Zdaniem niektórych krytyków jej powieści były zbyt szczegółowe, inni zaś uważali, poziom szczegółowości jest największym atutem Heyer. Jej drobiazgowy charakter był również widoczny w jej powieściach historycznych; Heyer nawet odtworzyła przeprawę Wilhelma Zdobywcy do Anglii w powieści Conqueror.
Począwszy od 1932 roku Heyer corocznie wydawała jeden romans i jeden thriller. Jej mąż często dostarczał podstawowe zarysy fabuły jej thrillerów, pozostawiając Georgette Heyer rozwinięcie relacji postaci i dialogów, tak aby ożywić historię. Mimo że wielu krytyków opisuje powieści detektywistyczne Heyer jako banalne, inni, jak Nancy Wingate chwalą je za dowcip i komedię, a także za ich misterne splecenie fabuły.
Jej sukces był czasem zmącony problemami z inspektorami podatkowymi i rzekomymi plagiatorami. Heyer nie zdecydowała się złożyć pozwów przeciwko podejrzanym złodziejom literackim, ale próbowała wielu sposobów minimalizowania zobowiązań podatkowych. Zmuszona odłożyć prace nad swoim magnum opus, trylogią opisującą Lancastrów, aby napisać bardziej komercyjne dzieła przynoszące zyski. W końcu do administrowania prawami do jej powieści założyła spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Została oskarżona kilkakrotnie o zapewnienie sobie zbyt dużego wynagrodzenia. W 1966 roku sprzedała firmę i prawa do siedemnastu powieści na rzecz Booker-McConnell. Heyer kontynuowała pisanie aż do śmierci w lipcu 1974. W tym czasie 48 z jej powieści było nadal wydawane. Jej ostatnia książka, My Lord John, została opublikowana pośmiertnie.