Księstwo Brunszwiku i Lüneburga
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hanower (niem. Hannover, formalnie Księstwo Brunszwiku i Lüneburga, Kurfürstentum Braunschweig-Lüneburg; potocznie Księstwo Hanoweru lub Księstwo Hanowerskie, Kurfürstentum Hannover) – państwo wchodzące w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W zależności od okresu Hanower był księstwem, elektoratem, samodzielnym królestwem lub pruską prowincją. Nazwa państwa pochodzi od jego stolicy, Hanoweru, który był głównym miastem tego regionu od 1636 roku. Obecnie nazwa ta dotyczy już tylko miasta. Większość historycznych ziem dawnego Hanoweru stanowi większość terytorium dzisiejszego landu niemieckiego znanego jako Dolna Saksonia.
Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Hanower utworzony został z połączenia kilku części księstwa Brunszwik-Lüneburg, powstałych po podziałach dynastycznych, z wyjątkiem Brunszwiku-Wolfenbüttel. Od roku 1714 do 1837 Hanower połączony był unią personalną z Wielką Brytanią. Unia między obu państwami zakończyła się w momencie, gdy na tron brytyjski wstąpiła królowa Wiktoria. Powodem zerwania była norma prawa salickiego, według której kobiety nie mogły sprawować władzy w Hanowerze. Do 1803 roku, kiedy Hanower okupowany był przez francuskie i pruskie wojska, był państwem wchodzącym w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Po likwidacji Cesarstwa w latach 1807–1813 część państwa wraz ze stolicą włączoną była do Królestwa Westfalii, a pozostała część do Francji. Po odzyskaniu samodzielności Hanower w 1814 roku podniesiony został do rangi królestwa, które istniało do 1866 roku.