Historia Grenlandii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Historia Grenlandii – dzieje wyspy i narodu grenlandzkiego.
Rozwój Grenlandii zdeterminowany jest przez surowe warunki klimatyczne – 84% wyspy pokrywa lądolód – co ogranicza aktywność człowieka do wybrzeży. Grenlandia, zamieszkiwana przez ludy arktyczne, nie była znana Europejczykom do X w., kiedy to odkryli ją norwescy wikingowie, którzy zabłądzili w drodze do Islandii. Wikingowie mieszkali na Grenlandii przez kilkaset lat, lecz opuścili swoje osiedla na przestrzeni XIV–XV w. Według najnowszych teorii końca osiedli skandynawskich upatruje się raczej w czynnikach demograficznych (brak rąk do pracy) i gospodarczych (handel afrykańską kością słoniową), niż w postulowanych wcześniej czynnikach klimatycznych (mała epoka lodowa). W XVIII w. wyspa stała się kolonią duńską, która w 1953 roku została zintegrowana z Danią. Od czasów II wojny światowej na Grenlandii znajdują się amerykańskie bazy wojskowe. W 1973 roku Grenlandia wraz z Danią wstąpiła do struktur Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (późniejszej Unii Europejskiej), które opuściła w 1985 roku, uzyskując status zamorskiego terytorium stowarzyszonego. Od 1979 roku wyspa posiada autonomię, która została poszerzona w 2009 roku.