Historia odkryć i badań nad chorobą wrzodową i Helicobacter pylori
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
W tym haśle opisano historię odkryć i badań nad chorobą wrzodową i Helicobacter pylori. W 2005 Barry Marshall i Robin Warren otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za odkrycie, że powstawanie choroby wrzodowej jest spowodowane głównie przez zakażenie Helicobacter pylori, bakterię preferującą kwaśne środowisko, jakie występuje w żołądku. W wyniku tych odkryć, wrzody trawienne związane z zakażeniem H. pylori są obecnie leczone antybiotykami, które stosuje się w celu eradykacji zakażenia. Przez 30 lat przed ich odkryciem powszechnie uważano, że powstawanie wrzodów trawiennych jest wywoływane przez nadmiar kwasu solnego w żołądku. W tym czasie kontrolowanie kwasowości środowiska było podstawową metodą leczenia wrzodów trawiennych, co przynosiło tylko częściowy sukces.
Przed 1950 podano wiele opisów mikrobiologicznych bakterii obecnych w żołądku i soku żołądkowym, co uwiarygodniało teorię infekcyjną i nadkwaśności jako przyczyny choroby wrzodowej. W jednym badaniu, przeprowadzonym w 1954, nie odnaleziono dowodów na obecność bakterii w bioptatach żołądka barwionych tradycyjnymi metodami, co sprawiło, że teoria nadkwaśności stała się dogmatem. Ten paradygmat został zmieniony, gdy Warrenowi i Marshallowi udało się spełnić postulaty Kocha w serii doświadczeń w latach 1980., jednakże potrzebne były znaczne wysiłki, aby przekonać środowisko medyczne do znaczenia ich odkrycia. H. pylori powiązano dodatkowo z chłoniakami i gruczolakorakami żołądka i został zaklasyfikowany przez Światową Organizację Zdrowia jako czynnik rakotwórczy.