Jaskinia Nowoatońska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jaskinia Nowoatońska (abch. Афон Ҿыцтәи аҳаҧы, Afon Czyctłi ahapy; gruz. ახალი ათონის მღვიმე, Achali Atonis Mghwime; ros. Новоaфонская пещера, Nowoafonskaja pieszczera) – jaskinia krasowa pod Górą Iwierską w mieście Nowy Aton w Abchazji.
Wnętrze jaskini | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie |
w pobliżu miasta Nowy Aton | ||
Długość |
ok. 1900 m | ||
Głębokość |
186 m | ||
Data odkrycia |
1961 | ||
Odkrywca |
Giwi Szałwowicz Smyr | ||
43°05′26″N 40°48′36″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Jaskinia jest jedną z największych na świecie, o objętości 1,5 miliona metrów sześciennych. Głębokość jaskini sięga 186 m. Znajdujące się wewnątrz Jezioro Anatolija ma 25 m głębokości. Temperatura powietrza wynosi 10–13 °C, wilgotność około 100%.
W jaskini działa podziemna kolejka.
W pobliżu jaskini znajduje się cerkiew św. Szymona Apostoła, któremu przypisuje się pobyt w kompleksach jaskiń.
Jaskinię odkrył w 1961 roku Giwi Szałwowicz Smyr, mianowany w 2001 r. dyrektorem kompleksu. Od 1975 r. jaskinia jest dostępna do zwiedzania.