Jaskinia Salmopolska
jaskinia w Beskidzie Śląskim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jaskinia Salmopolska – jaskinia położona na zachodnich stokach schodzących z Przełęczy Salmopolskiej w stronę Wisły w Beskidzie Śląskim. Długość 1009,5 m.
Plan jaskini | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Właściciel | |||
Długość |
1009,5[1] m | ||
Głębokość |
28[1] m | ||
Deniwelacja |
29,1 m[1] | ||
Wysokość otworów |
910[1] m n.p.m. | ||
Ekspozycja otworów |
ku górze | ||
Data odkrycia |
12 października 1969 | ||
Odkrywca |
J. Choiński, Z. Ładygin („Speleoklub” Bielsko-Biała) | ||
Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bs-04.23 | ||
49°39′55″N 18°57′34″E | |||
|
Jaskinia została odsłonięta przy okazji robót drogowych przy trasie prowadzącej z Wisły do Szczyrku. Odnaleźli ją 12 października 1969 speleolodzy z bielskiego „Speleoklubu” – J. Choiński i Z. Ładygin. Początkowo znano jedynie kilka sal o charakterze zawaliskowym (Sala Konia Skalnego, Sala Górna, Komora Piaskowa, Sala Dolna, Sala Wysoka) poprzedzielanych wąskimi korytarzami. Do 2012 roku poznano 115 m korytarzy[2]. Dalsza eksploracja prowadzona w latach 2012–2015 zwiększyła łączną długość poznanych korytarzy do 1009,5 m[1].
W czasie opadów i roztopów obserwuje się intensywny przepływ wody. Jaskinia Salmopolska powstała w wyniku ruchów odprężeniowo-grawitacyjnych skał w zespole piętrowo usytuowanych szczelin w piaskowcach warstw godulskich górnych[2].
Jaskinia jest trudna do zwiedzania[1].