Johann Franz Hoffmann
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Johann Franz Hoffmann (ur. 1699 lub 1701 w Kłodzku, zm. 4 lutego 1766 w Krzeszowie) – śląski malarz późnobarokowy.
Syn kłodzkiego mieszczanina, Johanna Hoffmanna, malarstwa uczył się u morawskiego malarza, Johanna Christopha Handkego, gdzie poznał podstawy malarstwa iluzjonistycznego i kwadraturowego. W trakcie nauki pomagał swojemu mistrzowi przy dekorowaniu kaplicy maryjnej przy kościele klasztornym minorytów w Uničovie, a także prowadził już samodzielne prace przy dekoracji malarskiej w kaplicy miejscowego ratusza.
W 1731 Hoffmann osiadł w Krzeszowie, gdzie 15 lutego tego roku ożenił się z Anną Marią Puschmann, wdową po miejscowym karczmarzu Melchiorze Puschmannie. Przez sześć lat Hoffmann prowadził gospodę w Krzeszowie, jednocześnie zajmując się działalnością artystyczną. Praca w karczmie przyczyniła się do skłonności artysty do nadużywania alkoholu. W 1737 Hoffmann przekazał krzeszowską karczmę swojemu pasierbowi, Johannowi Josephowi Franzowi Puschmannowi, a sam poświęcił się wyłącznie malarstwu.
Po osiedleniu się w Krzeszowie Hoffmann współpracował najprawdopodobniej z artystami, którzy pracowali dla krzeszowskich cystersów, często goszcząc w prowadzonej przez malarza karczmie: Georgiem Wilhelmem Neunhertzem i Petrem Brandlem. Hoffmann prowadził jednak także samodzielną działalność artystyczną na terenie Śląska i hrabstwa kłodzkiego. Głównymi zleceniodawcami artysty byli:
- krzeszowscy opaci cysterscy, z którymi związany był przez całą swoją malarską karierę,
- przedstawiciele duchowieństwa diecezjalnego,
- kłodzka i śląskiej szlachta wyznania katolickiego,
- protestanci (kościół Łaski w Jeleniej Górze).
W końcowym okresie twórczości Hoffmanna widoczny jest jednak wyraźny artystyczny regres. Malarz umarł w Krzeszowie na zapalenie płuc, w biedzie i zapomnieniu.