Karabin Tabatière
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Karabin Tabatière (fr. tabakiera) – zbiorcza nazwa kilku typów francuskich karabinów odtylcowych, używanych przez armię francuską podczas wojny francusko-pruskiej, powstałych przez konwersję broni odprzodowej (głównie systemu Minié) przez zamontowanie do nich zamka blokowego.
Tabatiere Mle 1867 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja |
1864 – ? | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
17,6 – 18,2 mm | ||
|
Kiedy Armia Francuska przyjęła na wyposażenie karabin Chassepot Mle1866, pozostały jej duże ilości karabinów ładowanych odprzodowo, które stały się przestarzałe. W roku 1864 rozpoczął się proces ich przerabiania, poprzez montowanie zamków odtylcowych. Ze względu na kształt zamka, przypominający tabakierę zyskały on sobie miano système Tabatière[1].
Przebudowano w ten sposób karabiny piechoty Mle 1853 i Mle 1822, jazdy (Mle 1867 Tabatiere fusil de Dragon i Mle 1859 Carabine de Chasseur)[2] i żandarmerii. Wszystkie te karabiny te miały duży kaliber (17,6 - 18,2 mm), ale były gorszą bronią od Chassepotów; cięższa amunicja powodowała też, że żołnierze mieli przy sobie zazwyczaj mniej nabojów. Z tego powodu uzbrajano w nie głównie oddziały pomocnicze Gwardii Narodowej, były też na wyposażeniu oddziałów fortecznych[1].
System Tabatiere był wariantem systemu Snidera, użytym we brytyjskiej konwersji karabinu Enfield. Współwłaścicielem patentu był Francuz Schneider[2].
- Widok z boku zamka systemu Tabatiere
- Otwarty zamek systemu Snidera, pokazujący zasadę działania. Karabiny Tabatiere miały ścięty blok za zamkiem, co ułatwiało operowanie nabojem dużego kalibru