Kinematografia włoska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kinematografia włoska – rozpoczęła swoją historię jako jedna z pierwszych na świecie, bowiem zaledwie kilka miesięcy po pierwszej publicznej projekcji filmowej, która odbyła się 28 grudnia 1895 roku w Paryżu. Nowy wynalazek został sprowadzony do Włoch w roku 1896 przez braci Lumière. W marcu tego roku kinematograf zawitał po raz pierwszy do Rzymu oraz Mediolanu, w kwietniu do Neapolu, Salerno i Bari, a w czerwcu do Livorno; w sierpniu sprzęt był prezentowany w Bergamo, Rawennie oraz w Bolonii, następnie w październiku w Ankonie[1] oraz w grudniu w Turynie, Pescarze i Reggio di Calabria. W Pizie w roku 1899 zaczęło działać kino, które uznawane było, aż jego do zamknięcia 13 stycznia 2011 za najstarsze we Włoszech: Cinema Lumière mieszczące się w Palazzo Agostini[2].