Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XXII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2014 roku w Soczi.
Rywalizacja olimpijska w Soczi składała się z 98 konkurencji w piętnastu dyscyplinach sportowych[1]. W porównaniu do poprzednich igrzysk, które przeprowadzono w Vancouver, do kalendarza igrzysk włączono dwanaście konkurencji. W narciarstwie dowolnym dołączono cztery konkurencje: slopestyle mężczyzn, slopestyle kobiet, halfpipe mężczyzn i halfpipe kobiet. Cztery konkurencje włączono również do zawodów snowboardowych: slalom równoległy mężczyzn, slalom równoległy kobiet, slopestyle mężczyzn i slopestyle kobiet. Ponadto zadebiutowały: zawody kobiet w skokach narciarskich, biathlonowa sztafeta mieszana, zawody drużynowe w łyżwiarstwie figurowym oraz sztafeta saneczkarska[2].
W zawodach olimpijskich zaprezentowało się 2748 sportowców (1643 mężczyzn i 1105 kobiet) z 88 narodowych reprezentacji[uwaga 1][1]. Dla siedmiu państw – Dominiki, Malty, Paragwaju, Timoru Wschodniego, Togo, Tonga i Zimbabwe – występ w Soczi był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich[3]. Medale w Soczi zdobyło 26 państw, spośród których 21 wywalczyło przynajmniej jeden złoty medal. Tym samym 62 kraje, które przyjechały na igrzyska, nie zdobyły żadnego medalu[1].
Najbardziej utytułowanym zawodnikiem na igrzyskach w Soczi został reprezentant Rosji w short tracku, Wiktor Ahn, który zdobył cztery medale – trzy złote i jeden brązowy. Po trzy złote medale wywalczyły również biathlonistka Darja Domraczewa i biegaczka narciarska Marit Bjørgen. Z kolei najwięcej medali wszystkich kruszców – pięć – zdobyła holenderska panczenistka Ireen Wüst[1].
Dzięki zdobytym w Soczi medalom Ole Einar Bjørndalen został najbardziej utytułowanym olimpijczykiem w historii zimowych igrzysk, poprawiając dotychczasowy rekord Bjørna Dæhliego[4]. Z kolei Marit Bjørgen została najbardziej utytułowaną kobietą w zimowych edycjach igrzysk[5].
Zwycięzcą klasyfikacji medalowej została Rosja, która pomimo utraty czterech medali olimpijskich zdobyła największy dorobek medalowy – 11 złotych, 9 srebrnych i 9 brązowych medali. Był to najlepszy występ Rosji w historii startów w zimowych igrzyskach olimpijskich[6]. Jednocześnie, po raz czwarty w historii po 1932, 1952 i 2010 zwycięzcą klasyfikacji medalowej zimowych igrzysk został kraj-gospodarz[7]. Drugie miejsce w klasyfikacji zajęła Norwegia z 11 złotymi, 5 srebrnymi i 10 brązowymi medalami. Był to najlepszy zimowy występ Norwegów od igrzysk w Salt Lake City w 2002 roku[8].
Najlepszy występ w zimowych igrzyskach olimpijskich zaliczyła reprezentacja Holandii. Występ w Soczi był dla Holendrów drugim najbardziej udanym występem olimpijskim, lepszy dorobek medalowy osiągnęli tylko podczas letnich igrzysk w Sydney w 2000 roku[9]. W łyżwiarstwie szybkim ustanowili ponadto rekord pod względem liczby zdobytych złotych medali i wszystkich łącznie[10]. Najlepszy start olimpijski w historii uzyskali również reprezentanci Słowenii[11], którzy za sprawą Tiny Maze po raz pierwszy zakończyli zimowe igrzyska ze złotymi medalami olimpijskimi[12].
Dla Szwajcarii wynik medalowy osiągnięty w Soczi był najlepszym w letnich i zimowych igrzyskach od igrzysk w Sankt Moritz w 1928 roku[13]. Z kolei reprezentanci Szwecji zdobyli największą liczbę wszystkich medali od letnich igrzysk w Los Angeles w 1984 roku, ale najmniejszą liczbę złotych medali na zimowych igrzyskach od 2002 roku[14].
Najlepsze w historii starty w zimowych igrzyskach olimpijskich zaliczyły reprezentacje Białorusi, Polski, Czech[15] i Łotwy[16]. Białorusini po raz pierwszy na jednej edycji igrzysk olimpijskich zdobyli pięć złotych medali[17]. Z kolei dla Polaków były to pierwsze zimowe igrzyska z więcej niż jednym złotem, a także najlepsze igrzyska olimpijskie od letnich igrzysk w 2000 roku[18]. W Soczi najlepszy rezultat medalowy na zimowych igrzyskach wyrównała Wielka Brytania (taki sam wynik jak na igrzyskach w Chamonix w 1924 roku)[19] i Ukraina (wyrównanie wyniku z igrzysk w Lillehammer w 1994 roku)[20].
Dla ekip ze Stanów Zjednoczonych, Australii, Chorwacji i Estonii występy w Soczi zakończyły się najsłabszymi osiągnięciami medalowymi od igrzysk w Nagano w 1998 roku[21][22]. Dodatkowo, dla Australijczyków i Estończyków były to pierwsze od Nagano igrzyska bez ani jednego złotego medalu[23][24]. Pierwsze od 1980 roku igrzyska olimpijskie bez złotego medalu zdarzyły się z kolei reprezentacji Włoch[25]. Dla Niemców igrzyska w Soczi były najsłabszymi pod względem liczby zdobytych medali od igrzysk w Calgary w 1988 roku[26][27].
W 2017 roku, w związku z ujawnionym skandalem dopingowym w Rosji oraz zarzutami fałszerstwa podczas testów antydopingowych w Soczi i toczącym się w związku z tym postępowaniem wyjaśniającym, Międzynarodowy Komitet Olimpijski, w efekcie działań komisji Denisa Oswalda, nałożył sankcje na 46 rosyjskich sportowców podejrzanych o stosowanie środków dopingujących[28]. Sportowcy zostali zdyskwalifikowani, a ich rezultaty z Soczi anulowane, skutkiem czego Rosja utraciła łącznie 13 medali – 4 złote, 8 srebrnych i 1 brązowy[29][30]. W następstwie skandalu MKOl podjął również decyzję o wykluczeniu Rosji z kolejnych igrzysk olimpijskich, w 2018 roku w Pjongczangu. Rosjanie, którzy nigdy nie zostali zdyskwalifikowani za doping, zostali dopuszczeni do igrzysk jako niezależni olimpijczycy[31]. W lutym 2018 roku Sportowy Sąd Arbitrażowy uchylił większość dyskwalifikacji nałożonych przez MKOl. Rosjanom zwrócono 9 z odebranych medali[32][33]. Podtrzymane zostały decyzje o dyskwalifikacji rosyjskich medalistów w biathlonie (Olga Wiłuchina, Jana Romanowa i Olga Zajcewa) i bobslejach (Aleksandr Zubkow i Aleksiej Wojewoda, w efekcie również Dmitrij Trunienkow i Aleksiej Niegodajło w czwórkach mężczyzn)[33]. We wrześniu 2020 roku Sportowy Sąd Arbitrażowy uchylił dyskwalifikacje Olgi Wiłuchiny oraz Jany Romanowej, zaś potrzymał dyskwalifikacje Olgi Zajcewej zwracając Rosji 1 srebrny medal[34]. Miejsca za zdyskwalifikowanych rosyjskich medalistów w bobslejach i w biathlonie zostały później obsadzone[35][36][37].