Kodeks Tang
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kodeks Tang (chiń. 唐律; pinyin Táng lǜ) – zbiór praw powstały w 624 roku w Cesarstwie Chin, w okresie panowania dynastii Tang. Łączył on zarówno postulaty legistów, jak i konfucjanistów. Zgodnie z Nową Księgą Tang, kodeks obok ustaw (ling), dekretów (ge) i przepisów (shi) stanowił jeden z filarów prawodawstwa chińskiego. Kodeks Tang pozostawał w mocy przez sześć wieków, do czasu zniesienia go w 1323 roku przez nową regulację wydaną przez dynastię Yuan.