Królestwo Sycylii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Królestwo Sycylii – państwo założone w 1130 roku przez Rogera II, który zjednoczył posiadłości normańskie i stworzył królestwo obejmujące wyspę Sycylię, południową część Półwyspu Apenińskiego z Neapolem oraz Maltę. W XIII wieku, w wyniku buntu przeciw władzy francuskiej dynastii Andegawenów, doszło do podziału państwa na dwa królestwa, których władcy nosili formalnie ten sam tytuł "królów Sycylii". Kontynentalna część Królestwa Sycylii była odtąd zwyczajowo zwana Królestwem Neapolu i pozostała we władzy Andegawenów. Część wyspiarska natomiast znalazła się pod władzą aragońską, co z czasem związało losy królestwa z historią Hiszpanii. W XVI wieku, w wyniku wojen włoskich, Sycylia połączona została ponownie z Neapolem unią personalną – najpierw pod panowaniem hiszpańskich Habsburgów, a w XVIII wieku Burbonów. Po kongresie wiedeńskim (1815) Sycylię i Neapol przekształcono w jedno państwo pod nazwą Królestwa Obojga Sycylii.
1130–1816 | |||||
| |||||
Stolica | |||||
---|---|---|---|---|---|
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa | |||||
Pierwszy król | |||||
Ostatni król | |||||
Zjednoczenie posiadłości normańskich przez Rogera II |
1130 | ||||
Wejście w skład Królestwa Obojga Sycylii |
12 grudnia 1816 | ||||
|