Krążowniki liniowe typu Moltke
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Krążowniki liniowe typu Moltke – seria dwóch niemieckich krążowników liniowych (w Niemczech klasyfikowanych oficjalnie jako wielkie krążowniki, niem.: Große Kreuzer), oddanych do służby w latach 1911–1912 i uczestniczących w działaniach I wojny światowej. Stanowiły ulepszoną wersję pierwszego zbudowanego dla Kaiserliche Marine okrętu tej klasy, „Von der Tanna”, ze wzmocnionym uzbrojeniem i opancerzeniem.
SMS „Moltke” | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
Blohm & Voss, Hamburg | ||
Wejście do służby |
1911–1912 | ||
Zbudowane okręty |
2 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
22 979 ton konstrukcyjna | ||
Długość |
186,6 m | ||
Szerokość |
29,4 m | ||
Zanurzenie |
9,19 m | ||
Napęd |
2 zespoły turbin parowych, 52 000 KM | ||
Prędkość |
25,5 węzła | ||
Zasięg |
4120 Mm przy 14 w. | ||
Załoga |
1053 | ||
Uzbrojenie |
10 dział kal. 28 cm (283 mm) | ||
|
Pierwszy z krążowników typu, „Moltke”, przez cały okres I wojny światowej wchodził w skład Hochseeflotte i brał udział w większości głównych bitew z Royal Navy, w tym na Dogger Bank w 1915 i jutlandzkiej w 1916 roku. Przez pewien czas uczestniczył również w kampanii na Bałtyku. Podobnie jak większość dużych okrętów Hochseeflotte został samozatopiony w Scapa Flow 21 czerwca 1919 roku.
Drugi okręt, „Goeben”, w chwili rozpoczęcia I wojny światowej wchodził w skład Eskadry Śródziemnomorskiej (Mittelmeerdivision) i wraz z krążownikiem lekkim „Breslau”, ścigany przez okręty brytyjskie przedarł się do Konstantynopola. Wcielony formalnie w skład floty tureckiej, pod nazwą „Yavuz Sultan Selim”, nadal był obsadzony niemiecką załogą. Brał udział w walkach z Rosjanami na Morzu Czarnym i Brytyjczykami na Morzu Egejskim. Po zakończeniu I wojny światowej pozostał w składzie marynarki wojennej Turcji, w 1936 roku zmieniając nazwę na TCG „Yavuz”. Służył ostatecznie aż do 1973 roku, jako ostatni istniejący okręt klasy krążowników liniowych, po czym został zezłomowany.