Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska (ur. 24 października 1804 w Neapolu, zm. 29 stycznia 1844 w Madrycie) – księżniczka Królestwa Obojga Sycylii.
księżniczka Królestwa Obojga Sycylii | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | |
Małżeństwo |
Francisco de Paula de Borbón |
Dzieci |
Francisco de Asis de Borbón, Isabel de Borbón, Francisco de Asís de Borbón, Enrique Maria Fernando de Borbón, Luisa Teresa de Borbón, Duarte Felipe de Borbón,Josefina Fernanda de Borbón,Teresa de Borbón, Fernando Maria de Borbón, Maria Cristina de Borbón, Amelia del Pilar de Borbón |
Ludwika Charlotta była córką Franciszka I Burbona, króla Obojga Sycylii, i królowej Marii Izabeli Burbon, infantki hiszpańskiej. 12 czerwca 1819 roku w Madrycie wyszła za mąż za swojego wuja - Franciszka de Paula Burbon, księcia Kadyksu, syna Karola IV, króla Hiszpanii i Marii Ludwiki, księżniczki parmeńskiej.
Jej temperament i natura intrygantki spowodowały, że odegrała ważną rolę na hiszpańskim dworze. Była nieprzyjaciółką Don Carlosa, hrabiego Molina i jego żony - Marii Franciszki Portugalskiej. To dzięki niej jej młodsza siostra - Maria Krystyna poślubiła ówczesnego króla Hiszpanii - Ferdynanda VII (szwagra Ludwiki Charlotty). Ludwika Charlotta zmarła młodo, w styczniu 1844 roku, w wieku 39 lat.