Manasses (król Judy)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Manasses (hebr. מְנַשֶּׁה, Menaszsze, asyr. Menasii lub Miinsie; ur. 707, zm. 641 p.n.e.) − król starożytnej Judy w latach 695–641 p.n.e.[1] Syn i następca Ezechiasza.
Portret Manassesa w Promptuarii Iconum Insigniorum | |||
król Judy | |||
Okres |
od 698 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Chefsiba | ||
Żona |
Meszullemet z Jotby | ||
Dzieci | |||
|
Manasses próbował wprowadzić w Judzie kult bogów kananejskich. Biblia sprawozdaje, że „on to przeprowadził synów swoich przez ogień w Dolinie Synów Hinnoma, uprawiał wróżbiarstwo, czary i magię, ustanowił zaklinaczy i wieszczków”[2]. Budował ołtarze w Świątyni Jerozolimskiej i krwawo prześladował jahwistów. Według tradycji żydowskiej oraz apokryfu Wniebowstąpienie Izajasza jedną z ofiar miał być prorok Izajasz.
Według Drugiej Księgi Kronik Manasses został porwany do niewoli przez wojska asyryjskie i w więzieniu nawrócił się do Jahwe (Modlitwa Manassesa) i po powrocie na tron gorliwie przestrzegał jego przykazań.
Asarhaddon wspomina o niejakim Manassesie z Judy (Menasii kur Yauda), wśród królów, których zmusił do dostarczenia budulca na budowę swojego nowego pałacu w Niniwie. Z kolei Aszurbanipal − wśród królów, którzy zostali zmuszeni, by pomagać mu w wyprawie przeciwko Egiptowi.
Po śmierci Manassesa tron objął jego syn, zrodzony ze związku z Meszullemet z Jotby, Amon.