McDonnell FH Phantom
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
McDonnell FH Phantom – jednomiejscowy pokładowy samolot myśliwski z napędem odrzutowym o prędkości poddźwiękowej, zaprojektowany przez McDonnell Aircraft pod koniec II wojny światowej na potrzeby amerykańskiej marynarki wojennej. FH Phantom był dolnopłatem o konstrukcji metalowej i prostych skrzydłach w obrysie trapezowym, z dwoma silnikami odrzutowymi umieszczonymi w przykadłubowych częściach skrzydeł z klasycznym usterzeniem.
FH-1 Phantom lotnictwa Marines | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ |
pokładowy samolot myśliwski | ||
Załoga |
1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | |||
Lata produkcji |
1946–1948 | ||
Wycofanie ze służby |
1953 | ||
Liczba egz. |
60 + 2 prototypy | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
2 silniki turboodrzutowe Westinghouse J30-WE-20 | ||
Ciąg |
7,12 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
12,42 m[1] | ||
Długość |
11,81 m[1] | ||
Wysokość |
4,32 m[1] | ||
Powierzchnia nośna |
25,43 m² | ||
Masa | |||
Własna |
3031 kg[1] | ||
Startowa |
5459 kg (maks.)[1] | ||
Zapas paliwa |
1420 l | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
771 km/h[1] | ||
Prędkość przelotowa |
399 km/h[1] | ||
Prędkość wznoszenia |
21 m/s[1] | ||
Pułap praktyczny |
12 525 m[1] | ||
Zasięg |
1115 km (1575 km z dodatkowymi zbiornikami)[1] | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
4 wkm kal. 12,7 mm | |||
Użytkownicy | |||
USA | |||
|
Samolot oblatany został w 1945 roku, po czym w latach 1946–1948 wyprodukowany w krótkiej serii liczącej 60 sztuk. McDonnell FH Phantom był pierwszym pokładowym samolotem myśliwskim w marynarce amerykańskiej. Nie należy go mylić z odrębną konstrukcją McDonnell Douglas F-4 Phantom II.
FH Phantom służył w dwóch operacyjnych eskadrach United States Navy i United States Marine Corps w latach 1947–49, a w jednostkach rezerwowych do 1953 roku. Samolot nigdy nie został użyty bojowo.