Medaliści igrzysk olimpijskich w curlingu
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Medaliści igrzysk olimpijskich w curlingu?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Medaliści igrzysk olimpijskich w curlingu – zestawienie zawodników i zawodniczek, którzy przynajmniej raz stanęli na podium w turniejach olimpijskich w curlingu.
Pierwszy turniej olimpijski w curlingu rozegrano już podczas pierwszych zimowych igrzysk, w 1924 roku w Chamonix. Wyniki tego turnieju uznano jednak za oficjalne dopiero w 2006 roku i pośmiertnie uznano najlepsze trzy drużyny tych zawodów za medalistów olimpijskich. Na igrzyskach w Lake Placid w 1932 roku, w Calgary w 1988 roku i w Albertville w 1992 roku curling był dyscypliną pokazową – w Lake Placid rozegrano turniej mężczyzn, a w Calgary i Albertville turnieje kobiet i mężczyzn. Ponadto, na igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku i na igrzyskach w Innsbrucku w 1964 roku rozegrano pokazowe turnieju w curlingu bawarskim (niem. Eisstockschießen)[1].
Pełnoprawną dyscypliną olimpijską curling jest od igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku. Od Nagano w programie olimpijskim są dwa turnieje curlingowe – kobiet i mężczyzn[2]. Podczas igrzysk w Pjongczangu po raz pierwszy przeprowadzono również turniej olimpijski par mieszanych[3].
Pięcioro zawodników ma na koncie po dwa złote medale olimpijskie w curlingu. Są to: Kanadyjczyk John Morris, Szwedki Cathrine Lindahl, Eva Lund i Anette Norberg oraz Kanadyjka Kaitlyn Lawes. Szwedki jako pierwsze w historii zdobyły dwa złote medale w curlingu podczas dwóch kolejnych igrzysk – triumfowały w Turynie i Vancouver[4].
Jeden raz w historii zdarzyło się, że medal olimpijski został odebrany zawodnikowi w wyniku dyskwalifikacji za stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. W Pjongczangu początkowo brązowy medal w turnieju par mieszanych zdobyli rosyjscy olimpijczycy występujący pod flagą olimpijską, Anastasija Bryzgałowa i Aleksandr Kruszelnicki. Jeszcze w trakcie igrzysk badania wykazały u Kruszelnickiego stosowanie meldonium. Para została zdyskwalifikowana, a brązowy medal przyznano sklasyfikowanej na czwartym miejscu parze norweskiej[5].