Medaliści mistrzostw Holandii w łyżwiarstwie szybkim
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Medaliści mistrzostw Holandii w łyżwiarstwie szybkim?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Medaliści mistrzostw Holandii w łyżwiarstwie szybkim – zestawienie zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli medale mistrzostw Holandii w biegach na dystansach, w sprincie i w wieloboju.
Pierwsze mistrzostwa Holandii w łyżwiarstwie szybkim odbyły się 19 stycznia 1887 roku w Slikkerveer. Zwycięzcą biegu na jedną milę został wówczas Charles Goodman Tebbutt, który w finale pokonał Holendra Willema Jana van Vollenhovena. Mistrzostwa miały jednak charakter nieoficjalny[1].
Pierwsze oficjalne mistrzostwa Holandii rozegrano w 1901 roku w Leeuwarden. Od pierwszej edycji mistrzostw organizatorem zawodów jest Królewski Holenderski Związek Łyżwiarski (niderl. Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond). W latach 1901–1954 mistrza Holandii wyłaniano wyłącznie w wieloboju wśród mężczyzn[2]. W 1955 roku po raz pierwszy do rywalizacji przystąpiły także kobiety[3]. W 1970 roku zaczęto rozgrywać wielobój sprinterski mężczyzn[4], a w 1983 roku także kobiet[5]. Od 1987 roku odbywają się także mistrzostwa Holandii na dystansach: 500, 1000, 1500, 5000 i 10 000 metrów wśród mężczyzn[6][7][8][9][10] oraz 500, 1000, 1500, 3000 i 5000 metrów wśród kobiet[11][12][13][14][15]. Zawody przeprowadzane są zimą – w styczniu, lutym bądź marcu, czasami również w grudniu – wówczas wyłaniani są medaliści na kolejny rok[uwaga 1].
W najstarszej z rozgrywanych konkurencji, wieloboju, najczęściej na najwyższym stopniu podium mistrzostw Holandii stawał Hilbert van der Duim. Zdobył siedem tytułów mistrzowskich z rzędu w latach 1979–1985[2]. Najwięcej złotych medali w wieloboju sprinterskim mężczyzn, po sześć, zdobyli: Gerard van Velde w latach 1992–2005, Jan Bos w latach 1997–2008 oraz Stefan Groothuis w latach 2006–2013[4]. Velde wywalczył także największą liczbę złotych medali w biegach na dystansie 500 metrów, triumfując ośmiokrotnie w latach 1991–2005[6]. Najbardziej utytułowanymi łyżwiarzami w biegu na 1000 metrów są, z pięcioma złotymi medalami, Erben Wennemars i Kjeld Nuis. Wennemars wygrał tę konkurencję pięciokrotnie w latach 1997–2004, a Nuis w latach 2013–2019[7]. W biegu mężczyzn na 1500 metrów najczęściej wygrywał Rintje Ritsma. W latach 1992–1999 zdobył na tym dystansie sześć złotych medali[8]. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem w biegu na 5000 metrów jest Sven Kramer, który w latach 2007–2018 zdobył w tej konkurencji dziesięć złotych medali. Ponadto między 2006 a 2020 rokiem wywalczył na tym dystansie dwa srebrne i dwa brązowe medale[9]. W biegu na 10 000 metrów najczęściej, sześciokrotnie, najlepsi okazali się natomiast Bob de Jong, który zwyciężał w latach 1996–2012, Sven Kramer w latach 2007–2016 oraz Jorrit Bergsma w latach 2013–2020[10]. W biegu masowym cztery złote medale w latach 2013–2020 zdobył Arjan Stroetinga[16][17].
W wieloboju kobiet najwięcej razy wygrywała Stien Baas-Kaiser – sześć razy w latach 1964–1971[3]. W wieloboju sprinterskim najczęściej wygrywała Marianne Timmer, zdominowała ona zawody sprinterskie kobiet w latach 1997–2008, dziesięciokrotnie zdobywając tytuły mistrzowskie[5]. W biegach na dystansach najwięcej złotych medali zdobyły: Christine Aaftink na 500 metrów (siedem złotych medali z rzędu w latach 1990–1996[11]), Marianne Timmer na 1000 metrów (siedem złotych medali w latach 1998–2005[12]), Ireen Wüst na 1500 metrów (osiem złotych medali w latach 2006–2019[13]) i na 3000 metrów (siedem złotych medali w latach 2006–2017[14]) oraz Carla Zijlstra na 5000 metrów (sześć złotych medali w latach 1992–1999[15]). W biegu masowym wszystkie siedem złotych medali w latach 2013–2020 zdobyła Irene Schouten[18][19].
Najwięcej medali wszystkich trzech kruszców, we wszystkich biegach na dystansach, zdobyła Ireen Wüst wśród kobiet (38) oraz Bob de Jong wśród mężczyzn (31). Z kolei, biorąc pod uwagę wszystkie konkurencje łącznie, Ireen Wüst zdobyła 46 medali – 23 złote, 14 srebrnych i 9 brązowych, a najbardziej utytułowany w zawodach mężczyzn Sven Kramer 37 medali – 26 złotych, 5 srebrnych i 6 brązowych. Więcej o trzy medale o Kramera zdobył Erben Wennemars, jednak na jego koncie jest mniej tytułów mistrzowskich[uwaga 1].