Medalistki igrzysk olimpijskich w biegach narciarskich
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Medalistki igrzysk olimpijskich w biegach narciarskich?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Medalistki igrzysk olimpijskich w biegach narciarskich – lista zawodniczek, które przynajmniej raz w karierze stanęły na podium zawodów olimpijskich w biegach narciarskich kobiet.
Od 1952 roku w ramach zimowych igrzysk olimpijskich rozgrywane są konkurencje biegów narciarskich kobiet. Pierwszą kobiecą konkurencją był bieg na 10 km, który rozgrywano w latach 1952–1988 oraz od 2002 roku. W 1956 roku do kalendarza igrzysk włączono także sztafetę kobiet. W latach 1956–1972 każda ze sztafet składała się z trzech zawodniczek, a od kolejnych igrzysk – z czterech. Od 1964 do 1998 roku przeprowadzany był bieg na 5 km, który w latach 1992–1998 stanowił pierwszą część biegu pościgowego na 15 km. W 1984 roku do kalendarza zimowych igrzysk włączono także najdłuższy dystans – przez pierwsze dwa igrzyska wynosił on 20 km, a od 1992 roku jest o 10 km dłuższy. Od 1992 do 2002 roku medale olimpijskie przyznawano także w biegu na 15 km. W 2002 roku rozpoczęto rozgrywać biegi łączone. Podczas igrzysk w Salt Lake City bieg ten składał się z dwóch odcinków po 5 km każdy. Cztery lata później dystans każdego z odcinków wydłużono o 2,5 km. Również w Salt Lake City po raz pierwszy w historii igrzysk olimpijskich rozegrano indywidualny bieg sprinterski, a w 2006 roku także sprint drużynowy.
Najbardziej utytułowanymi zawodniczkami w biegach narciarskich na igrzyskach olimpijskich są reprezentantki Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, które łącznie 37 razy stanęły na podium olimpijskim, w tym 14 razy na najwyższym jego stopniu. Drugie miejsce w klasyfikacji medalowej zajmują biegaczki norweskie z dorobkiem 43 medali, w tym 13 złotych, a trzecie miejsce reprezentantki Rosji – 21 medale, w tym 10 złotych.
W indywidualnej klasyfikacji medalowej pierwsze miejsce zajmuje Marit Bjørgen, która zdobyła piętnaście medali olimpijskich, w tym osiem złotych, cztery srebrne i trzy brązowe medale. Jest jednocześnie najbardziej utytułowaną zawodniczką w konkurencjach indywidualnych z dorobkiem pięciu złotych, trzech srebrnych i dwóch brązowych medali. Na drugim miejscu w klasyfikacji zawodniczek znajduje się Lubow Jegorowa, która sześciokrotnie zdobyła tytuł mistrzyni olimpijskiej i trzykrotnie tytuł wicemistrzyni.
W biegach sztafetowych najwięcej złotych medali zdobyły reprezentantki ZSRR i Norwegii – po cztery.
Czterokrotnie zdarzyło się, że wszystkie pozycje na podium olimpijskim zajęły reprezentantki jednego kraju. We pierwszych trzech przypadkach dokonały tego biegaczki radzieckie. W biegu na 10 km podczas igrzysk w 1960 roku na podium stanęły: Marija Gusakowa, Lubow Kozyriewa i Radja Jeroszyna, a cztery lata później w tej samej konkurencji: Kławdija Bojarskich, Jewdokija Miekszyło i Marija Gusakowa. W biegu na 20 km w 1988 roku medale olimpijskie zdobyły natomiast: Tamara Tichonowa, Anfisa Riezcowa oraz Raisa Smietanina. W 2014 roku w biegu na 30 km wszystkie medale zdobyły biegaczki norweskie – Marit Bjørgen, Therese Johaug i Kristin Størmer Steira.
Trzy biegaczki narciarskie utraciły medale olimpijskie w wyniku dyskwalifikacji za stosowanie środków dopingujących. Pierwszy taki przypadek nastąpił w 1976 roku, kiedy trzecia na mecie biegu na 5 km Galina Kułakowa została zdyskwalifikowana. W 2002 roku medale olimpijskie utraciły natomiast Olga Daniłowa i Łarisa Łazutina. Gdyby nie dyskwalifikacje, Łazutina zdobyłaby trzy medale (1 złoty i 2 srebrne), a Daniłowa dwa (1 złoty i 1 srebrny).