Mur obronny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mur obronny – ciągła konstrukcja warowna w postaci muru wykonanego z kamienia lub cegły. Podstawowa część każdej murowanej fortyfikacji.
Ten artykuł dotyczy typu fortyfikacji. Zobacz też: mury obronne (ujednoznacznienie). |
Mur obronny może stanowić zarówno samodzielną budowlę (np. Wielki Mur Chiński) lub stanowić zamkniętą zaporę fortyfikacyjną otaczającą miasto, zamek lub fort. Obronność muru zwiększały usytuowane w jego linii baszty i wieże oraz poprzedzające go od zewnątrz przedmurze i fosa, a także bramy, mosty zwodzone i barbakany.
Mury obronne zaczęły powstawać w starożytności, lecz szczególnie rozpowszechniły się w średniowieczu (były zwieńczone blankami oraz wyposażone w ganek dla obrońców).
Style murów obronnych:
- mur mezopotamski
- mur grecki
- mur perski
- mur rzymski
- mur bizantyjski
- mur frankoński
- mur normański
- mur włoski
- mur hiszpański
Przykłady murów wolnostojących:
- Mur Chiński
- Mur Trajana
- Mur Hadriana
Następcą muru obronnego były stałe linie fortyfikacji (Wał Pomorski, Linia Maginota, Linia Gustawa, Linia Zygfryda, MRU, Linia Mannerheima).