Napęd tylny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Napęd tylny (RWD – Rear Wheel Drive) – oznacza, że w pojeździe silnikowym, najczęściej w samochodzie, moment obrotowy przekazywany jest na oś tylną.
Ten artykuł od 2017-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Istnieją trzy podstawowe warianty układu napędowego w pojazdach tylnonapędowych:
- klasyczny (konwencjonalny) – silnik z przodu, napęd na koła tylne (np. stare Fordy, FSO Polonez, Mazda MX-5, Mercedes-Benz (z wyjątkiem klasy A oraz klasy B), Peugeot 505, Polski Fiat 125p, BMW (z wyjątkiem wersji 2 Active Tourer, X1 F48), Opel Omega, Cadillac, Alfa Romeo Giulia, Stelvio Samochody ciężarowe, Volkswagen LT, Ford Mustang, Chevrolet Camaro, Ford Crown Victoria, Chevrolet Caprice, Opel Senator, Opel Rekord, LDV Convoy),
- silnik z tyłu, napęd na koła tylne (np. Fiat 126p, Zastava 750, Volkswagen Garbus, Porsche 911, Škoda 105, Volkswagen Transporter (do III generacji), Smart Fortwo, Renault Twingo III generacji, DeLorean DMC-12, Smart Roadster, Smart Forfour II generacji, Chevrolet Corvair, Renault Dauphine),
- silnik przed (lub nad) tylną osią (tzw. umieszczony centralnie), napęd na koła tylne (Fiat X1/9, Ferrari, Pagani Zonda, Lamborghini Miura),
- silnik umieszczony pomiędzy przednią a tylną osią, napęd na koła tylne (Toyota Previa I generacji, Nissan Serena I generacji, Wildfire WF650-C).