Niedźwiedź polarny[6][7][8], niedźwiedź biały[7] (Ursus maritimus) – gatunek dużego ssaka drapieżnego z rodziny niedźwiedziowatych, zamieszkującego Arktykę. Jest drapieżnikiem szczytowym w zasięgu swojego występowania. Grube futro i warstwa tłuszczu chronią go przed zimnem. Włosy tworzące sierść niedźwiedzia są półprzezroczyste; sierść jako całość ma zazwyczaj kolor biały lub kremowy, przez co umożliwia zwierzęciu dobry kamuflaż. Skóra ma barwę czarną[9]. Niedźwiedź polarny ma krótki ogon i małe uszy, co pomaga mu redukować utratę ciepła. Stosunkowo mała głowa i długie, zwężające się ku tyłowi ciało nadają mu opływowy kształt przydatny do pływania. Jest ssakiem prowadzącym niemal morski tryb życia, potrzebującym do przetrwania jedynie kawałka pływającego lodu i żywności znajdowanej w wodzie oraz miejsca do urodzenia i odchowania młodych. Jego systematyczna (łacińska) nazwa Ursus maritimus oznacza „niedźwiedź morski”. Przystosował się do życia na lądzie, morzu i lodzie[10].
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Niedźwiedź polarny
Ursus maritimus[1] |
Phipps, 1774[2] |
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
żyworodne |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
drapieżne |
Rodzina |
niedźwiedziowate |
Rodzaj |
niedźwiedź |
Gatunek |
niedźwiedź polarny |
Synonimy |
- Ursus marinus Pallas, 1776[3]
- Ursus maritimus marinus Pallas, 1776
- Ursus maritimus maritimus Phipps, 1774
- Thalarctos maximus (Phipps, 1774)
- Ursus polaris Shaw, 1792[4]
- Thallassarctos eogroenlandinus Knotterus-Meyer, 1908[4]
- Th[alassarctos] labradorensis Knotterus-Meyer, 1908[4]
- ?Thalassarctos jenaensis Knotterus-Meyer, 1908[4]
- ?Th[allassarctos] spitzbergensis Knotterus-Meyer, 1908[4]
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] |
|
Zasięg występowania |
|
|
|
|
Zamknij
Naukowcy, w tym klimatolodzy, uważają, że zanikanie lodu morskiego w wyniku globalnego ocieplenia może być znaczącym czynnikiem zmniejszającym możliwości przetrwania tego gatunku jeszcze w ciągu XXI wieku[5][11]. Systematyczne badania prowadzone przez International Union for the Conservation of Nature w latach 2005–2009 wykazały, że w 8 z 19 znanych subpopulacji niedźwiedzia polarnego liczba osobników spadła, w 1 wzrosła, a w 3 była stała. Brak jest danych wystarczających do zaklasyfikowania pozostałych siedmiu[12].
Nowsze oszacowania populacji wskazują, że w 2013 roku spośród 13 kanadyjskich populacji niedźwiedzi polarnych, 12 wykazywało sytuację stabilną lub wzrost liczby osobników, a tylko w 1 liczba osobników spadła[13].