Okręg Rzeszy Kraj Sudetów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręg Rzeszy Kraj Sudetów (Okręg Sudecki, niem. Reichsgau Sudetenland, Sudetengau, cz. Říšská župa Sudety, Sudetská župa) – nazwa regionu administracyjnego istniejącego w latach 1938-1945, jednostka administracyjna III Rzeszy obejmująca pogranicze Czech, Moraw i Śląska Czeskiego. Najwyższym punktem był wierzchołek Śnieżki – 1603 m n.p.m.
1939–1945 | |||||
| |||||
Stolica | |||||
---|---|---|---|---|---|
Głowa państwa |
Gauleiter Konrad Henlein | ||||
Zależne od | |||||
Data powstania |
Układ monachijski 30 września 1938 | ||||
Zamieszkane przez Niemców regiony Czechosłowacji – Kraj Sudetów – były obiektem irredenty ze strony Niemiec. W sprzyjającej atmosferze politycznej – na mocy układu monachijskiego – ziemie sudeckoniemieckie zostały zbrojnie zajęte przez Niemcy w październiku 1938. Z ich północnej części utworzono Okręg Rzeszy Kraj Sudetów, zaś tereny południa Czech i Moraw przyłączono do okręgów Bawarii (Okręg Bawarska Marchia Wschodnia) i do okręgów utworzonych w miejscu zaanektowanej Austrii/Marchii Wschodniej (Okręg Górny Dunaj i Okręg Dolny Dunaj). Kraik hulczyński był połączony do Okręgu Śląsk (od 1941 r. do Okręgu Górny Śląsk).
Stolicą Okręgu Sudeckiego był Liberec (niem. Reichenberg) a sam Okręg Rzeszy Kraj Sudetów dzielił się na trzy rejencje:
- rejencja chebska (niem. Regierungsbezirk Eger, cz. vládní obvod Cheb) ze stolicą w Karlowych Warach,
- rejencja uściańska (niem. Regierungsbezirk Aussig, cz. vládní obvod Ústí nad Labem) ze stolicą w Uściu nad Łabą,
- rejencja opawska (niem. Regierungsbezirk Troppau, cz. vládní obvod Opawa)[1] ze stolicą w Opawie.
Czechosłowacja oddając Niemcom Kraj Sudetów, pozbawiła się większości swoich umocnień granicznych i osłabiła swoje szanse na obronę. Inwazja i aneksja została dokonana przez III Rzeszę 15 marca 1939 niemal bez przeszkód. Po ostatecznym zagarnięciu czeskiej części Czechosłowacji, z ich pozostałej (nie zaanektowanej wcześniej) części utworzono Protektorat Czech i Moraw.
Po klęsce III Rzeszy w II wojnie światowej tereny te zostały włączone z powrotem do odnowionej Czechosłowacji (przywrócono granicę z lat 1920-1937). W celu uniknięcia ponownej fali irredenty Niemcy sudeccy zamieszkujący te tereny zostali pod przymusem wysiedleni do Niemiec (tzw. dekrety Beneša). Czesi określali ten region od 1945 r. jako pohraniční území albo české pohraničí (pogranicze czeskie).