Okręty podwodne typu UB III
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu UB III – niemieckie okręty podwodne cesarstwa niemieckiego, z czasów pierwszej wojny światowej. Konstrukcja tej trzeciej grupy jednostek przybrzeżnych zerwała z wcześniejszą praktyką tworzenia jednostek jednokadłubowych z zewnętrznymi zbiornikami balastowymi (saddle tanks). W rzeczywistości, jednostki te były zmniejszonymi projektami współczesnych im jednostek wojennych. Wybudowano 95 jednostek tego typu, a dodatkowe 98 zostało zamówionych, nigdy jednakże nie ukończono ich i po zakończeniu wojny zostały pocięte na złom na pochylniach.
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Stocznia | |||
Zbudowane |
95 | ||
Użytkownicy | |||
Służba w latach |
1917–1918 | ||
Uzbrojenie: | |||
10 torped 1 działo 88 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
| ||
Załoga |
38 oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni |
508–523 tony | ||
• w zanurzeniu |
629–653 tony | ||
Napęd: | |||
2 silniki Diesla 2 silniki elektryczne 2 wały napędowe | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
|
Mimo że okręty tego typu zaliczane były do klasy jednostek przybrzeżnych (średnich), w rzeczywistości były dwukadłubowymi okrętami oceanicznymi, których projekt ukończony został w latach 1915–1916. Wypierające minimum 508 ton na powierzchni i 629 ton w zanurzeniu okręty, różniły się nieznacznie między sobą. Jednostki UB 48–53 wypierały odpowiednio 516 i 651 ton, UB 54–59: 516 i 646 ton, UB 60–74: 508 i 639 ton, UB 75–79: 516 i 648 ton, UB 80–87: 516 i 647 ton, UB 88–102: 510 i 640 ton, UB 103–117: 519 i 629 ton (należące do tej samej serii jednostki UB 103, UB 105 i UB 109: 510 na powierzchni i odpowiednio 629 ton w zanurzeniu), UB 118–132 wypierały 512 i 643 tony, zaś jednostki UB 142, UB 143, UB 148 i UB 149 wypierały odpowiednio 523 i 653 tony.