Oświecenie (albo samourzeczywistnienie, samorealizacja, bodhiskr. बोधि, poch. od rdzenia budh „wiedzieć”, w stronie biernej „być przebudzonym”) – stan (lub raczej cały szereg stanów), jaki według większości religii i filozofii Wschodu (buddyzm, hinduizm, dżinizm, taoizm), czasami lub trwale realizuje się po długotrwałej praktyce medytacyjnej, albo z nagła (spór gradualizmu z subityzmem). Poszczególne religie, a nawet konkretne szkoły i nauczyciele, różnią się poglądami na temat szczegółowych rodzajów, stopni i właściwości oświecenia. Może się to wiązać z dużą subiektywnością samego doznania.