Palatynat saski – istniejące w średniowieczu jedno z państw Świętego Cesarstwa Rzymskiego, położone na terenie centralnych Niemiec, w rejonie Soławy i Unstruty. Został utworzony przez cesarza Ottona I w 965 w południowej części ówczesnego księstwa saskiego. W 1180 dostał się pod berło landgrafów Turyngii z dynastii Ludowingów. Po śmierci ostatniego z nich, antykróla Niemiec Henryka Raspe w 1247 godność palatynów saskich przeszła w ręce Wettynów. Utracona przez nich pod koniec XIII w. została odzyskana w 1423 i palatynat saski połączony z Saksonią-Wittenbergią, Miśnią i Turyngią stał się częścią elektoratu saskiego.