Pawieł Dybienko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pawieł Jefimowicz Dybienko (ros. Павел Ефимович Дыбенко, ukr. Павло Юхимович Дибенко, trans. Pawło Juchymowycz Dybenko (ur. 16 lutego?/28 lutego 1899 w Ludkowie w powiecie nowozybkowskim guberni czernihowskiej, zm. 29 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka) – rosyjski i radziecki marynarz pochodzenia ukraińskiego, bolszewik, uczestnik rewolucji październikowej, jeden z organizatorów przewrotu w Piotrogrodzie w listopadzie 1917 r., a następnie rozpędzenia Zgromadzenia Konstytucyjnego w styczniu 1918 r. Uczestnik wojny domowej w Rosji, następnie dowódca Środkowoazjatyckiego i Nadwołżańskiego Okręgów Wojskowych, od 1935 r. komandarm II rangi Armii Czerwonej. W 1937, w okresie wielkiego terroru, brał aktywny udział w organizacji czystki w Armii Czerwonej. 26 lutego 1938 sam został aresztowany i w lipcu 1938 r. stracony.
komandarm II rangi | |
Data i miejsce urodzenia |
16 lutego?/28 lutego 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 lipca 1938 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1911–1938 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Flota Bałtycka, |
Główne wojny i bitwy | |
Data i miejsce urodzenia |
16 lutego?/28 lutego 1899 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci |
29 lipca 1938 | ||
Członek Komitetu do Spraw Wojskowych i Morskich | |||
Okres |
od 27 października 1917 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik |
powołanie organu | ||
Następca |
Nikołaj Podwojski jako komisarz ludowy | ||
|