Koalicyjny gabinet wojenny Partii Liberalnej i Partii Konserwatywnej pod przewodnictwem Davida Lloyda George’a powstał 6 grudnia 1916 r. Oficjalnie przestał istnieć 31 października 1919 r., ale już w styczniu tego roku, po wyborach powszechnych, uległ gruntownemu przebudowaniu.
David Lloyd George, premier, pierwszy lord skarbu
Andrew Bonar Law, kanclerz skarbu, przewodniczący Izby Gmin
Stanley Baldwin, młodszy lord skarbu, finansowy sekretarz skarbu
Hrabia Curzon of Kedleston, lord przewodniczący Rady, przewodniczący Izby Lordów
Hrabia Crawford, lord tajnej pieczęci
Arthur Balfour, minister spraw zagranicznych
Lord Robert Cecil, podsekretarz stanu w ministerstwie spraw zagranicznych, minister blokady
Edward Carson, pierwszy lord Admiralicji, minister bez teki
Książę Marlborough, parlamentarny sekretarz przy Radzie Rolnictwa i Rybołówstwa
John Baird, parlamentarny sekretarz przy Zarządzie Lotnictwa, parlamentarny sekretarz przy Radzie Lotnictwa
Herbert Fisher, przewodniczący Rady Edukacji
Austen Chamberlain, minister ds. Indii, minister bez teki
Wicehrabia French of Ypres, lord namiestnik Irlandii
Winston Churchill, minister ds. amunicji
Arthur Henderson, minister bez teki
Wicehrabia Milner, minister bez teki, minister wojny
Jan Smuts, minister bez teki
Hrabia Derby, minister wojny
Henry Forster, finansowy sekretarz w ministerstwie wojny
Hrabia Stanhope, parlamentarny sekretarz w ministerstwie wojny
Alfred Mond, pierwszy komisarz ds. prac publicznych
James Craig, skarbnik Dworu Królewskiego
Robert Sanders, skarbnik Dworu Królewskiego
Członków ścisłego gabinetu wyróżniono tłustym drukiem.