Powieść dla dziewcząt
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powieść dla dziewcząt (powieść pensjonarska) – odmiana powieści dla młodzieży, skrzyżowana z romansem dydaktycznym, moralnym, sentymentalnym i psychologicznym, o silnym charakterze dydaktycznym, często kładąca nacisk na rolę i miejsce kobiety.
W zakresie technik artystycznych, korzysta z literatury popularnej i elitarnej, przyjmując rozmaity charakter i formy, np. quasi-dokument, dziennik, listy, narrację odautorską, technikę punktu widzenia, behawiorystyczną prezentację świata.
Typową bohaterką tradycyjnej powieści dla dziewcząt, jest dorastająca panienka, która poznaje świat i ludzi poprzez pryzmat własnych przeżyć, doznań i zainteresowań. Od lat 50. XX wieku, bohaterka stopniowo się emancypuje i usamodzielnia.
Pierwszą polską powieścią dla dziewcząt była Pamiątka po dobrej matce, autorstwa Klementyny Hoffmanowej, z roku 1819.