Pt31
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pt31 – polski parowóz konstrukcji inż. Kazimierza Zembrzuskiego produkowany w latach 1932-1940. Osiągał prędkość maksymalną 110 km/godz. Zapas wody wynosił 32 m³, a węgla 10 t.
Pt31-64 w skansenie w Chabówce (2008) | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Lata budowy |
1932-1940 | ||
Układ osi |
1D1 | ||
Wymiary | |||
Masa pustego parowozu |
97,7 t | ||
Masa służbowa |
106,2 t | ||
Długość |
15 000 mm | ||
Długość z tendrem |
23 955 mm | ||
Wysokość |
4 555 mm | ||
Rozstaw osi skrajnych |
12 220 mm | ||
Średnica kół napędnych |
1850 mm | ||
Średnica kół tocznych |
przód: 1 000 mm | ||
Napęd | |||
Trakcja |
parowa | ||
Typ tendra |
32D29 | ||
Ciśnienie w kotle |
15 at | ||
Powierzchnia ogrzewalna kotła |
239 m² | ||
Powierzchnia przegrzewacza |
90,2 m² | ||
Powierzchnia rusztu |
4,5 m² | ||
Średnica cylindra |
650 mm | ||
Skok tłoka |
700 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc znamionowa |
2000 KM (1470 kW) | ||
Maksymalna siła pociągowa |
135 kN | ||
Prędkość konstrukcyjna |
110 km/h | ||
|
Pierwsze 3 parowozy pasażerskie Pt31 wyjechały z fabryki w 1932 roku. Do II wojny światowej wyprodukowano 98 parowozów, w czasie okupacji niemieckiej kolejne 12 sztuk. Prowadziły one cięższe pociągi pośpieszne o masie do 650 ton. Ostatni egzemplarz Pt31-49 został wycofany z PKP 13 lutego 1980 roku. Rozwinięciem parowozu była powojenna konstrukcja Pt47.
Obecnie Pt31-64 znajduje się w skansenie kolejowym w Chabówce, Pt31-49 został uratowany dzięki staraniom Klubu Sympatyków Kolei we Wrocławiu i przetransportowany przy współpracy z Dolnośląską DOKP w 1994 roku z ZPOW "Hortex" w Przysusze do Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa w Jaworzynie Śląskiej.[1][2]