Równowaga sił
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Równowaga sił – jedna z podstawowych kategorii analizy i opisu stosunków międzynarodowych. Określa stan, w którym żadne państwo nie góruje nad innymi i nie posiada możliwości podporządkowania sobie innych państw. Naukowa interpretacja równowagi sił wyjaśnia postępowanie państw, które dążąc do zapewnienia sobie zwiększonego bezpieczeństwa, podejmują działania służące zachowaniu lub też ustanowieniu równomiernego podziału siły między podmiotami na arenie stosunków międzynarodowych.
Zgodnie z informacjami zebranymi na podstawie licznej literatury przedmiotu, w teorii równowagi sił wyróżniono dwa istotne aspekty. Po pierwsze, głównym celem państwa jest zapewnienie sobie bezpieczeństwa pod każdą postacią, opierając się na doktrynie realizmu. Po drugie, wprowadzenie równowagi sił uznano za najefektywniejszy sposób samoobrony, aby uniknąć w przyszłości hegemonii pojedynczego, dominującego państwa. Równowaga sił jest jednym z głównych pojęć w teorii realizmu. Koncepcja ta uznawana była za najważniejsze prawo objaśniające funkcjonowanie polityki międzynarodowej. Gorącymi zwolennikami konceptu równowagi sił byli Hans Morgenthau oraz Kenneth Waltz.
W czasach współczesnych rola równowagi sił wydaje się być niezwykle istotna. Stanowi ważką cechę ładu globalnego. Dzięki zachowaniu równowagi sił na arenie międzynarodowej panuje względna równowaga potencjałów (militarnych, gospodarczych, politycznych, technologicznych), nie zapewnia jednak równości statusu wszystkich aktorów. Równowaga sił jest stanem braku konfliktu zbrojnego, niemniej jednak nie jest już stanem nieobecności konfliktu interesów.