Saint Christopher-Nevis-Anguilla
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Saint Christopher-Nevis-Anguilla – dawne brytyjskie terytorium zamorskie na Karaibach[1].
terytorium zamorskie | |||||
1958-1983 | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Data powstania | |||||
Data likwidacji | |||||
Powierzchnia |
351 km² | ||||
17°45′N 62°55′W | |||||
|
Od 1958 kolonie Saint Christopher i Nevis oraz Anguilla weszły wspólnie w skład Federacji Indii Zachodnich. Po jej rozwiązaniu w 1962 Anguilla była nadal zarządzana przez Brytyjczyków razem z Saint Christopher i Nevis, co wywoływało niezadowolenie mieszkańców wyspy. 7 lutego 1967 kolonia otrzymała autonomię jako państwo stowarzyszone Saint Christopher-Nevis-Anguilla. W tym samym roku doszło do secesji Anguilli w wyniku przeprowadzonego referendum niepodległościowego[2]. W 1969 roku, w skutek inwazji wojsk brytyjskich, kontrola Wielkiej Brytanii nad wyspą została przywrócona[3].
W 1980 władze brytyjskie zgodziły się na uczynienie z Anguilli osobnej kolonii. W 1983 Saint Christopher i Nevis uzyskało niepodległość. Anguilla pozostała terytorium zamorskim.