Saturn I
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Saturn I – pierwsza ciężka amerykańska rakieta nośna, która dała początek rodzinie rakiet Saturn. Powstała jako realizacja koncepcji dużych rakiet zdolnych do wynoszenia na orbitę ciężkich ładunków (głównie satelitów wojskowych), stworzonej przez Wernhera von Brauna i Wojskową Agencję Pocisków Balistycznych (ABMA). Została zbudowana częściowo na bazie podzespołów rakiet balistycznych Jupiter, Redstone czy Thor. Wysoką moc osiągnięto scalając istniejące człony w jedną większą konstrukcję. Program budowy rakiety Saturn I rozpoczęto w kwietniu 1957, początkowo pod nazwą Juno V. Planowano budowę 30 egzemplarzy rakiety; ostatecznie powstało ich 10. W roku 1960 prowadząca program ABMA stała się częścią NASA, która tym samym przejęła projekt rakiety Saturn I, jako podstawę dla planowanej rakiety dla programu Apollo.
Rodzina rakiet nośnych Saturn | |
Start pierwszej rakiety Saturn I, 27 października 1961 | |
Data pierwszego startu |
27 października 1961 |
---|---|
Data ostatniego startu |
30 lipca 1965 |
Statystyki | |
Wszystkie starty |
10 |
Udane starty |
10 (100%) |
Nieudane starty |
0 |
Zdolność wynoszenia |
11 000 kg na niską orbitę okołoziemską; 2000 kg na orbitę heliocentryczną |
Wymiary | |
Długość |
38,5 m |
Średnica |
6,6 m |
Masa całkowita |
490 000 kg |
Stopnie rakiety | |
Stopień 1. | |
Stopień 2. |
1 × Saturn IV |
Stopień 3. |
Rakieta służyła głównie wynoszeniu satelitów Pegasus i makiet statków Apollo. Zastąpiła ją rakieta Saturn IB.