Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sejm Ustawodawczy[1] – polski Sejm wybrany dnia 19 stycznia 1947 r. w sfałszowanych przez komunistyczną Polską Partię Robotniczą wyborach, powołany w celu przyjęcia nowej konstytucji, działający według zasad określonych w ustawie konstytucyjnej z 19 lutego 1947 r. (tzw. Małej Konstytucji).
5 lutego 1947 r. Sejm wybrał na stanowisko Prezydenta RP Bolesława Bieruta. Przy braku Senatu, stwierdzono dogodną komunistom niemożność przeprowadzenia wyboru prezydenta w trybie przewidzianym w art. 39 Konstytucji z 17 marca 1921, na tym samym posiedzeniu Sejm przyjął ustawę konstytucyjną o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej, na mocy której Prezydenta wybierał Sejm, nie zaś Zgromadzenie Narodowe.
22 lipca 1952 Sejm uchwalił Konstytucję Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.