Tenis ziemny na letnich igrzyskach olimpijskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tenis jest jedną z dyscyplin olimpijskich, która na stałe została włączona do programu igrzysk od 1988, kiedy to odbyły się XXIV igrzyska zorganizowane w Seulu. Wcześniej tenis był elementem programu igrzysk pomiędzy I igrzyskami w Atenach a VIII igrzyskami w Paryżu. Dwukrotnie tenis gościł na arenach igrzysk olimpijskich jako dyscyplina pokazowa. Miało to miejsce w 1968 roku w Meksyku oraz w 1984 roku w Los Angeles. Pierwszymi mistrzami olimpijskimi ery nowożytnej w grze pojedynczej zostali Brytyjczycy John Pius Boland (Ateny, 1896) oraz Charlotte Cooper (Paryż, 1900). Obecnymi mistrzami olimpijskimi z 2020 roku z Tokio są Szwajcarka Belinda Bencic i Niemiec Alexander Zverev w grze pojedynczej, Czeszki Barbora Krejčíková i Kateřina Siniaková oraz Chorwaci Nikola Mektić i Mate Pavić w grze podwójnej, a także przedstawiciele Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego Anastasija Pawluczenkowa i Andriej Rublow w grze mieszanej[1][2][3].
Obecnie w skład konkurencji olimpijskich wchodzi pięć dyscyplin: gra pojedyncza mężczyzn i kobiet oraz gra podwójna mężczyzn i kobiet, a także gra mieszana. Przed rokiem 1924 wyróżniano także halowe konkurencje gry pojedynczej kobiet i mężczyzn, halowy turniej gry podwójnej mężczyzn[1][2][3].
Kilkakrotnie podczas konkurencji tenisowych w ramach letnich igrzyskach olimpijskich nie rozgrywano meczu o trzecie miejsce. Wówczas zawodnicy wyeliminowani na etapie półfinałów otrzymywali ex aequo brązowe medale. Zdarzyło się tak podczas igrzysk olimpijskich w Atenach (1896), Paryżu (1900), Saint Louis (1904), Seulu (1988) i Barcelonie (1992)[1][2][3].