Tetracja
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tetracja (znana też jako iterowane potęgowanie, superpotęgowanie, wieża wykładnicza lub hiper-4) – działanie dwuargumentowe będące wielokrotnym potęgowaniem elementu przez siebie.
Słowo tetracja wymyślił angielski matematyk Reuben Louis Goodstein łącząc tetra- (cztery) i iteracja. W praktyce tetracja jest używana do zapisu bardzo dużych liczb. Poniżej przedstawione są pierwsze cztery hiperoperatory:
- dodawanie
-
- powiększone o razy.
-
- mnożenie
-
- dodane do siebie razy.
-
- potęgowanie
-
- pomnożone przez siebie razy.
-
- tetracja
-
- potęgowane przez siebie razy.
-
gdzie każda operacja jest zdefiniowana przez iterowanie poprzedniej.
W odróżnieniu od pierwszych trzech działań dla tetracji nie ma uogólnienia wartości na liczby wymierne (a tym bardziej na rzeczywiste).