Tryb łączący w języku angielskim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tryb łączący, zwany subjunctive jest używany do opisu sytuacji i zdarzeń nierzeczywistych, które są możliwe, pożądane bądź wyobrażone.
Tryb łączący, czyli subjunctive był częsty w starszych wersjach języka angielskiego, dziś zastępowany jest głównie przez should, would i inne czasowniki modalne, specjalnym użyciem czasów przeszłych i zwykłymi formami czasowników. Współczesna angielszczyzna ma niewiele form subjunctive: formy III os. liczby pojedynczej bez końcówki -s: she see, he have i form specjalnych czasownika to be: he were. Poza I/he/she/it were po if nie są one częste[1].